500 lat istnienia świętuje kościół parafialny w Głębowicach.

O tym, że parafia jest wspólnotą eucharystyczną, zdolną do sprawowania Eucharystii przypomniał za Janem Pawłem II bp Piotr Greger, który 15 lipca przewodniczył uroczystościom odpustowym w parafii pw. Matki Bożej Szkaplerznej w Głębowicach koło Oświęcimia. Tegoroczny odpust wpisuje się w świętowanie 500. rocznicy istnienia tutejszego kościoła. 234 lata mija od momentu jego konsekracji.

W homilii biskup pomocniczy diecezji bielsko-żywieckiej zachęcił, by próbować sobie odpowiedzieć na pytanie o sens i znaczenie świętowania odpustu we wspólnocie parafialnej. Zaproponował, by odwołać się w tym kontekście do nauczania papieża Jana Pawła II, wyrażonego w adhortacji apostolskiej „Christifideles laici” z 1987 roku, poświęconej zadaniom ludzi świeckich w Kościele.

„Nawiązując do nauczania soborowego, papież mówi o specyficznym rozumieniu parafii. Nam zazwyczaj to pojęcie się kojarzy bardzo szeroko. Natomiast Jan Paweł II tak pisze o parafii: «jest ona wspólnotą eucharystyczną, czyli wspólnotą zdolną do sprawowania Eucharystii, będącej żywym źródłem jej wzrostu i sakramentalnym węzłem doskonałej komunii z całym Kościołem»” – zwrócił uwagę biskup, który szczegółowo wyjaśnił, co to znaczy, że parafia jest wspólnotą eucharystyczną i na czym polega nasza zdolność do jej sprawowania.

„Jesteśmy wspólnotą parafialną żyjącą w Głębowicach; jako zadanie mamy coraz bardziej stawać się wspólnotą zdolną do sprawowania Eucharystii” – dodał na koniec, zauważając, że Najświętszą Maryję Pannę z Góry Karmel, ze świętym znakiem szkaplerza, św. Jan Paweł II nazwał Niewiastą Eucharystii.

Proboszcz głębowickiej parafii, ks. Krzysztof Błachut zauważył w rozmowie, że wzniesiony na wzgórzu kościół parafialny pierwotnie nosił wezwanie św. Marii Magdaleny i dopiero, jak wrócił do katolików, po okresie jego użytkowania przez kalwinów, otrzymał nowy tytuł, odwołujący się do NMP z Góry Karmel.

„Po konsekracji świątynia zmienia swoje wezwanie. Może to dar wdzięczności? Kroniki mówią, że kult MB Szkaplerznej był tu bardzo duży, a do Głębowic na odpust przyjeżdżały inne Bractwa Szkaplerzne. W tym roku jubileuszowym chcemy reaktywować działalność Bractwa Szkaplerza Świętego. Moment ten poprzedzą specjalne misje” – zapowiedział kapłan, wzmiankując, że od około 5 lat trwa gruntowna renowacja zabytkowego kościoła, a kulminacja uroczystości jubileuszowych nastąpi jesienią tego roku.

Parafia w Głębowicach po raz pierwszy pojawia w spisie świętopietrza z lat 1325-1327. W czasach reformacji kościół został zajęty przez kalwinów. Katolicy odzyskali go dopiero w 1659 roku. Ówczesny biskup krakowski Mikołaj Oborski dokonał wtedy ponownej konsekracji świątyni. W XVIII i XIX wieku, w wyniku gruntownej przebudowy, powstały dwie kaplice boczne: św. Tytusa i Najświętszego Serca Pana Jezusa.

W głębowickiej świątyni prowadzone są prace konserwatorsko-restauracyjne. Są one możliwe dzięki ofiarności parafian, dotacjom ministra kultury i dziedzictwa narodowego oraz małopolskiego konserwatora zabytków. Kilka miesięcy temu odnowiono unikalne tablice epitafijne z czarnego marmuru dębnickiego. Epitafia te należą do najcenniejszego zespołu tego rodzaju w diecezji bielsko-żywieckiej.

W 2016 roku odsłonięto tu polichromię z lat 30. ub. wieku wykonaną przez ucznia Jana Matejki Adama Giebułtowskiego. Bogato rzeźbionej XVII-wiecznej manierystycznej nastawie ołtarza głównego przywrócono pierwotną kolorystykę i złocenia. Konserwacji poddano wtedy obraz autorstwa wybitnego polskiego malarza doby baroku Franciszka Lekszyckiego (1600-1668) – bernardyna malującego dla konwentu w niedalekiej Kalwarii Zebrzydowskiej, czy też w Krakowie na Stradomiu, Leżajsku, Lwowie, Przeworsku, Wilnie i Warszawie. Obraz z 2. poł. XVII w. przedstawia Matkę Boską z Dzieciątkiem wręczającą szkaplerz św. Szymonowi Stockowi.

Wzniesiony w 1518 roku kościół w Głębowicach znajduje się wśród najcenniejszych zabytków sakralnych z terenu diecezji bielsko-żywieckiej, opisanych w przewodniku „Szlak Architektury Drewnianej – Małopolska”. Nawa świątyni jest drewniana, natomiast prezbiterium z przylegającymi kaplicami – murowane.

diecezja.bielsko.pl