Pierwsi kapłani, których wyświęcił bp Tadeusz Rakoczy dla diecezji bielsko-żywieckiej.

17 księży bielsko-żywieckich, którzy w 1992 roku podczas pierwszych święceń kapłańskich w historii diecezji, zostali prezbiterami, obchodziło 16 maja swój kapłański jubileusz. W bielskiej katedrze wspólnie koncelebrowali Mszę św. pod przewodnictwem bp. seniora Tadeusza Rakoczego, który ćwierć wieku temu w tym samym miejscu udzielił po raz pierwszy w dziejach nowej jednostki administracyjnej Kościoła w Polsce święceń diakonom z seminariów w Krakowie i Katowicach.

Bp Rakoczy przypomniał w homilii, że pierwsze święcenia w nowo ustanowionej bielskiej katedrze były niezwykle ważnym momentem w historii diecezji. Zaznaczył, że dar kapłaństwa nieskończenie przerasta człowieka. „Nieraz odczuliśmy jak bardzo do tego daru nawet nie dorastamy, choć każdy stara się najlepiej służyć Chrystusowi żyjącemu w Kościele” – powiedział, wzywając do przeproszenia Boga za własne uchybienia.

W imieniu Kościoła bielsko-żywieckiego jednocześnie duchowny wyraził wdzięczność wobec kapłanów za ich wierną posługę. „To również dzięki tej posłudze nasz Kościół diecezjalny jest żywą cząstką kościoła Chrystusowego. Nie szukamy spektakularnych sukcesów. W królestwie Bożym obowiązują inne kryteria. Nie zniechęcają na nagłaśniane, nieraz często ponad miarę, różne słabości ludzkie, ale uczą nas one pokory i zachęcają do przejrzystego życia. Jesteśmy wszyscy nawracającymi się grzesznikami” – podkreślił kaznodzieja.

„Patrzę na was jak na wielki, pierwszy dar kapłaństwa w naszej diecezji” – dodał emerytowany ordynariusz. „Dziękuję Bogu za to, że używa waszych ust i rąk, gdy sprawujecie Eucharystię i wypowiadając słowa rozgrzeszenia w sakramencie pokuty i pojednania ” – zaznaczył i zachęcił do realizacji swego powołania we wspólnocie i środowisku kapłańskim. „Nikt nie jest samotną wyspą. Tym bardziej kapłan” – powiedział i przestrzegł przed pielęgnowaniem indywidualizmu połączonego z egoizmem i brakiem dialogu.

Na koniec wezwał srebrnych jubilatów do odczytania na nowo słów nauczania św. Jana Pawła II i wprowadzania ich w życie.

W imieniu księży wyświęconych 25 lat temu podziękował biskupowi ks. Grzegorz Gruszecki, proboszcz parafii konkatedralnej w Żywcu. „Otrzymałeś wielką misję, by być pierwszym w sztafecie, który buduje Kościół bielsko-żywiecki. Nie tylko ten instytucjonalny, ale ten żywy – mistyczny, Chrystusowy” – podkreślił, wyrażając wdzięczność wobec swego konsekratora za jego wieloletnią posługę.

„Gorąco Ci chciałem osobiście podziękować za Twą wiarę: żywą i prostą wiarę pasterza, który ma świadomość swej słabości i wielkości Boga. I za pokorę, która nie boi się słowa przepraszam” – dodał, przypominając słowa św. Brata Alberta – „Nikt do nieba nie idzie sam”. „Idziemy razem. Kroczymy do tego Domu, w którym czeka na nas Ojciec” – powiedział.

W Mszy św. w bielskiej katedrze uczestniczyło siedemnastu księży wyświęconych 16 maja 1992 – ks. Stanisław Binda, ks. Tomasz Błachut, ks. Adam Ciapka, ks. Andrzej Ciesielski, ks. Jacek Gasidło, ks. Grzegorz Gruszecki, ks. Piotr Homel, ks. Bogusław Kaleta, ks. Lech Kalinowski, ks. Marian Kulik, ks. Piotr Liptak, ks. Janusz Płatek, ks. Jerzy Ryłko, ks. Mirosław Szewieczek, ks. Jacek Urbaczka, ks. Jan Waluś, ks. Marek Wróbel.

25 lat temu do kapłaństwa włączono w sumie 22 prezbiterów: sześciu z Katowic i szesnastu z Krakowa.

W momencie powstania diecezji w 1992 roku teologię studiowało w seminarium 113 kleryków: 83 w Krakowie i 30 w Katowicach. Alumni kontynuowali formację w tym seminarium, w którym już byli. W roku akademickim 92/93 kandydaci do kapłaństwa mieli prawo wyboru seminarium. W roku następnym 24 kandydatów z ternu diecezji bielsko-żywieckiej rozpoczęło formację kapłańską w wyższym seminarium duchownym w Krakowie.

diecezja.bielsko.pl