25 marca dołączyliśmy do akcji Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.

25 marca w uroczystość Zwiastowania Pańskiego oświęcimska parafia św. Maksymiliana gościła w tym roku uczestników diecezjalnych obchodów Dnia Świętości Życia. Podczas Mszy św. rzesza jej uczestników złożyła przyrzeczenia związane z podjęciem dzieła Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego - codziennej modlitwy w intencji jednego nienarodzonego dziecka, znanego tylko Bogu.

Świętowanie rozpoczęły świadectwa małżonków otwartych na życie i uwielbienie Pana Boga śpiewem, które poprowadził ewangelizacyjny Projekt Fausystem Piotra Mireckiego.

O swoim doświadczeniu przyjmowania nowego życia w rodzinie opowiedziała Magdalena, od 16 lat mężatka, która wraz z mężem wychowuje dwójkę dzieci: Anię wymagającą specjalnej opieki i Marka; ich najstarszy syn Adaś jest już w niebie. Magda mówiła o tym, że doświadczenie straty dziecka, wychowanie tego, które rozwija się prawidłowo oraz tego, które ma pewne zaburzenia i wymaga innego podejścia, może wydawać się ciężarem. - Ale my, na przestrzeni tych lat widzimy, że jest to dla nas bardzo duża łaska. Widzimy, jak te dzieci nas pięknie przemieniają, jak stajemy się dzięki nim - mam nadzieję - lepszymi ludźmi.

Magda mówiła także o podjętej przez nią pięć lat temu - i corocznie odnawianej - Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego: - Tak niewiele trzeba dać, wydaje się to tak mało znaczące, ale wiara, że ta modlitwa ratuje kolejne dzieci, jest czymś pięknym. Wierzę, że dzieci, za które się modliłam, żyją, a ja mam radosne serce i jestem szczęśliwa, że taką adopcję mogę podejmować.

O swoim otwarciu się na dar potomstwa i 18-letnim życiu małżeńskim opowiadali z kolei Magdalena i Stanisław, rodzice czwórki dzieci. Mówili o sakramencie, który pomaga im przetrwać najtrudniejsze chwile, o dobrych tradycjach, które wynieśli z własnych domów, i o radości płynącej z otwartości na przyjmowanie życia kolejnych dzieci; opowiadali o domowym regulaminie, który wypisali na widocznym miejscu w swoim domu: Hymnie o miłości św. Pawła.

"Projekt Fausystem" poprowadził śpiew podczas świętowania Dnia Świętości Życia w Oświęcimiu.

Po godzinie świadectw rozpoczęła się Msza św. sprawowana pod przewodnictwem bp. Romana Pindla przez duszpasterzy parafii dekanatu oświęcimskiego i różnych rejonów diecezji. Witając przybyłych, ks. proboszcz Mariusz Kiszczak podkreślił, że ma ona miejsce w kościele św. Maksymiliana - tego, który nie wahał się oddać swojego życia za życie innego człowieka, ojca rodziny. Dodał także, że oświęcimska parafia dzień wcześniej dołączyła do akcji "Bucik" (możecie o niej przeczytać tutaj - Akcja Bucik), do której dołączyło 200 oświęcimskich parafian - powstało 10 swoistych róż różańcowych, modlących się za poczęte życie.

Podczas kazania bp Pindel zwrócił uwagę, że kiedy czyta się teksty Pisma Świętego o poczęciu dziecka, o nabieraniu kształtów w łonie matki albo o narodzinach dziecka: - Nie ma wątpliwości, że w środowisku Izraela, a także Kościoła z pierwszych dziesięcioleci, mówiono o tych sprawach w sposób podniosły i radosny. Wieść o poczęciu przekazywana była z radością, a narodziny dziecka były traktowane jako kolejny dar, cud dany od Boga. Nikt nie pomyślałby o aborcji, zamachu na życie dziecka czy nawet wahaniu w tym względzie. To Bóg daje życie i jest Panem życia. A poczęcie i narodziny to potwierdzenie, że Bóg błogosławi tej rodzinie, tej matce i temu ojcu.

"Bucik" i duchowa adopcja dzieci poczętych w Oświęcimiu

W Piśmie Świętym nie ma nigdzie mowy o zakazie aborcji. Biskup tłumaczył, że przyczyną takiego nastawienia nazywanego dziś pro-life było przede wszystkim religijne podejście do każdego życia - bo każde jest święte i nienaruszalne, i chciane. Druga przyczyna to fakt, że mówiło się zawsze o narodzinach w rodzinie. Trzeci powód radości z narodzin był natury plemiennej i narodowej: silny jest ten naród, który ma dużo dzieci. Okresy zmniejszonej dzietności zwiastowały koniec jakiegoś miasta, państwa czy wręcz całej cywilizacji.

Pierwszy tekst, który mówi o zakazie aborcji, to Didache, powstały pod koniec I wieku na terenie Syrii, w środowisku ludów poznających dopiero Ewangelię, które miały inne podejście do życia. Dokument ten mówi wpierw o drodze życia, w której wskazania z Ewangelii tworzą zasady pozytywne odnośnie do postępowania, a następnie o drodze śmierci i zawiera zakazy odnośnie do najpoważniejszych wykroczeń. Mówi: "Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie uwodź młodych chłopców, nie uprawiaj rozpusty, nie kradnij, nie zajmuj się magią ani czarami", a dalej wyraźnie: "nie zabijaj dzieci przez poronienie, ani nie przyprawiaj ich o śmierć już po urodzeniu". Osoby dokonujące aborcji nazwane są mordercami dzieci, którzy "niszczą przez poronienie to, co Bóg powołał do życia".

iskup tłumaczył, że z czasem zarówno w Kościele katolickim, jak i prawosławnym powstawały teksty jednomyślne co do prawdy o świętości życia. - Dlatego też w encyklice Evangelium vitae (1995) Jan Paweł II mógł napisać: "Bezpośrednie i umyślne zabójstwo niewinnej istoty ludzkiej jest zawsze aktem głęboko niemoralnym. Bezpośrednie przerwanie ciąży, to znaczy zamierzone jako cel czy jako środek, jest zawsze poważnym nieładem moralnym, gdyż jest dobrowolnym zabójstwem niewinnej istoty ludzkiej" - zaznaczył biskup, dodając: - Bardzo mocno podkreślamy fakt, że dziecko nikomu nie zagraża, nie zaszkodziło, nie zawiniło. W ostatnim czasie także Katechizm zmienił swoje sformułowanie, a papież Franciszek jeszcze bardziej broni życia każdego. Także takiego, które zostało skazane na śmierć wyrokiem prawomocnego sądu. Według Franciszka nawet to życie, które jest zagrożeniem dla innych, jest chronione przez Boga, jedynego Dawcę życia. A co dopiero życie, które jest niewinne.

Biskup podkreślił, że w dzisiejszej rzeczywistości, kiedy kolejne państwa legalizują aborcję, konieczne jest przede wszystkim głoszenie ewangelii życia - prawdy o wartości życia ludzkiego w oczach Boga i tego, kto uwierzył w Jezusa Chrystusa; konieczne jest także wspieranie każdej osoby, która staje przed dylematem, czy ma urodzić dziecko. - Takim działaniem jest krucjata w obronie życia, a więc modlitwa, ofiara i apostolstwo, także świadectwa na rzecz ratowania zagrożonego życia poczętego - mówił biskup zwracając uwagę na dzieło Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.

Dodał, że dziś, gdy medycyna zrobiła tak wiele, by ratować dziecko jeszcze w łonie matki - równocześnie ze strony mężczyzny i kobiety żyjących razem zagraża mu lęk, wygodnictwo czy niekiedy wręcz sprzeciw wobec poczęcia jakiegokolwiek dziecka .

Odpowiedzią chrześcijan na takie działania są różnorakie akcje, mające na celu obronę życia nienarodzonego: przed klinikami aborcyjnymi i oddziałami, w których dokonuje się zabójstwa nienarodzonych, jak i demonstracje, marsze, czuwania modlitewne i przebłagalne o zmianę mentalności aborcyjnej lub prawa w danym kraju.

Zachęcając do podjęcia indywidualnej adopcji duchowej, biskup podkreślił: - To dziewięć miesięcy modlitwy ofiarowanej Bogu na znak zaangażowania dla ocalenia życia. Modlący się nie ma z tego żadnej korzyści, nawet satysfakcji, że ta jego modlitwa i ofiara się przydała, jak to ma miejsce choćby w sytuacji, gdy pomagamy komuś i widzimy, że konkretne dziecko żyje, rozwija się, daje nieoczekiwaną radość matce, która przyjęła pomoc, przyjęła poczęte życie. Prośmy, aby wielu dołączyło, aby rozszerzała się świadomość ważności tej modlitwy. Pan życia pragnie, aby każde życie poczęte się narodziło.

Podczas uroczystości w Oświęcimiu wiele osób podjęło się dziewięciomiesięcznej modlitwy - z zapalonymi świecami złożyli przyrzeczenie związane z adopcją i złożyli swoje deklaracje. Każdy modlący się otrzymał symboliczną pamiątkę - magnes z myślą św. Jana Pawła II o świętości życia.

Po Mszy św. biskup udzielił indywidualnego błogosławieństwa mamom oczekującym dziecka oraz kobietom i małżeństwom otwartym na dar potomstwa.

Zobacz galerię zdjęć TUTAJ.