Sesja naukowa poświęcona służebnicy Bożej Matce Marii od NSJ Łempickiej – kandydatce na ołtarze, fundatorce kęckiego klasztoru i kościoła sióstr klarysek od Wieczystej Adoracji – odbyła się 22 września w Domu Kultury w Kętach. Spotkanie, zatytułowane „Życie, które przyniosło owoc”, było częścią rocznicowych obchodów, związanych z setną rocznicą śmierci Fundatorki.

Sesję poprowadził pochodzący z Kęt ks. Marcin Wróbel. List od ksieni kęckiego klasztoru odczytała s. Rafaela Rapacz OCPA. „Matka Maria od NSJ sto lat temu odchodząc z tego świata pozostawiła po sobie nie tylko materialny ślad w architekturze Kęt, ale żywą wspólnotę sióstr, duchowy owoc swych życiowych zmagań. Siostry, tak jak ona wpatrzone w Eucharystyczne Oblicze Boga trwają na miejscu wyznaczonym im przez Matkę do dziś” – przypomniała s. M. Franciszka Hajduk OCPA, nazywając Matkę Łempicką „mulier fortis” (dzielną kobietą) i zakonnicą. „Choć żyła w odległej przeszłości i w czasach niewoli narodowej, może być dla nas wszystkich nauczycielką zawierzenia Bogu i przewodniczką po drogach duchowej wolności, może zainspirować współczesnych do ewangelicznego radykalizmu” – napisała przełożona wspólnoty klarysek od Wieczystej Adoracji.

Słowa powitania wypowiedział burmistrz Kęt Krzysztof Jan Klęczar. Wśród autorów referatów byli księża diecezji bielsko-żywieckiej, archidiecezji częstochowskiej, zakonnicy oraz specjalni goście, do których należał ks. prałat Tadeusz Zaborny z Rypina – wieloletni proboszcz parafii pw. Trójcy Świętej, na terenie której urodziła się i została ochrzczona służebnica Boża. Duchowny ten zaprezentował wykład nt. genealogii Matki Łempickiej

Jako kolejny mówca wystąpił br. Grzegorz Filipiuk OFMCap, który opisał wpływ kapucynów na powołanie i życie duchowe Matki Marii. Zakonnik przywiózł ze sobą oryginalne listy, jakie Matka Łempicka napisała do bł. o. Honorata Koźmińskiego.

Wybrane zagadnienia z duchowości służebnicy Bożej omówił w swym referacie ks. Piotr Rutkowski z Częstochowy.

Sesję zakończyło wystąpienie ks. dr. hab. Piotra Kroczka – kanonisty, Kościelnego Inspektora Danych Osobowych, na temat przebiegu procesu beatyfikacyjnego kęckiej Fundatorki.

Całość zwieńczyły uroczysta Msza św. dziękczynna w sanktuarium Wieczystej Adoracji i modlitwa przez wstawiennictwo Matki Marii u stóp jej sarkofagu. Kazanie wygłosił ks. dr Andrzej Krasiński z Rypina, obecny proboszcz rypińskiej fary. Głównym celebransem był kapucyn o. Grzegorz Filipiuk z Zakroczymia.

Wśród uczestników sesji byli m.in. s. Gracjana Topolewska – karmelitanka Dzieciątka Jezus z Krakowa, Zenobia Rogowska – przewodnicząca rypińskiego oddziału Civitas Christiana oraz delegacja mieszkańców Godziszew, rodzinnej miejscowości Służebnicy Bożej.

Walentyna Julianna Józefa Łempicka urodziła się 7 lutego 1833 w majątku Godziszewy k. Rypina, w diecezji płockiej. W 1859 wstąpiła do zgromadzenia sióstr felicjanek w Warszawie. Po kasacie zakonu, kiedy grupa kontemplacyjna sióstr zwanych kapucynkami została przeniesiona do klasztoru bernardynek w Łowiczu, s. Łempicka osobiście postarała się u cara Aleksandra II o przyznanie kapucynkom osobnego klasztoru w Przasnyszu. Tutaj została przyjęta do klauzury i rozpoczęła nowicjat. Potem przeniosła się do Rzymu, gdzie za pozwoleniem papieża Piusa IX odbyła nowicjat u sióstr Maryi Wynagrodzicielki. W 1873, jako s. Maria od Najświętszego Serca Jezusa, złożyła śluby proste wg reguły św. Klary.

W 1874 roku powróciła do kraju. W 1880 roku, za zgodą kard. Albina Dunajewskiego, rozpoczęła fundację zgromadzenia kapucynek św. Feliksa z Cantalice w Kętach. Po 20 latach bezskutecznych starań o ich pełne zatwierdzenie przez władze państwowe i kościelne w 1909 przyjęła decyzję o inkorporacji do zakonu franciszkanek Najświętszego Sakramentu ze Lwowa. Zgodę na inkorporację wydał m.in. krakowski kardynał Jan Puzyna oraz lwowski arcybiskup św. Józef Bilczewski. 8 lat przed śmiercią mniszka uległa ciężkiemu wypadkowi, po którym ponownie przyjęła pozycję prostej nowicjuszki w klasztorze. Zmarła 24 stycznia 1918 w Kętach.

Owocem diecezjalnego etapu procesu beatyfikacyjnego tej służebnicy Bożej, rozpoczętego 7 lutego 2006 roku i zakończonego 28 stycznia 2009 roku, jest ponad 4 tys. stron świadectw, opisujących życie i działalność zakonnicy. Zebrana dokumentacja trafiła do rzymskiej Kongregacji ds. Świętych.

diecezja.bielsko.pl